Mike Otten

Parabel van een art-director

“…. Ziehier, ziehier,” zei de steenrijke landheer. “van al mijn kippen is dit de allermooiste en ik laat haar vastleggen in een prent door ’s-lands beste tekenaar.”

De landheer liet de beste tekenaar van het land bij zich roepen en gaf hem een jaar de tijd om de perfecte prent van zijn kip te maken.
De tekenaar kreeg een atelier ter grootte van een compleet koetshuis tot zijn beschikking, de allerbeste tekenpennen, de beste kwaliteit inkt, de duurste penselen en het meest fluweelzacht geschepte papier. Het ontbrak hem aan niets. En hij sloot zich met de kip in het atelier op.

Na een jaar stapte de landheer vol verwachting het atelier binnen.
“Beste man. Ik heb alles voor je in het werk gesteld om de perfecte prent van mijn kip te maken. Ik ben ontzettend benieuwd naar het resultaat. Laat mij de prent maar zien.”
Maar terwijl hij om zich heen keek, ontdekte hij dat de tekenpennen, de inkt, de penselen en het papier onaangeroerd op de plek lagen, waar zij een jaar geleden waren neergelegd.

Teleurgesteld keek hij de tekenaar aan en vroeg hem: “Heb je nu een jaar lang helemaal niets gedaan?”

Maar de tekenaar zei: “Nee, mijn heer, ik heb het afgelopen jaar intensief gekeken naar uw kip. Wat een prachtig dier! De vinnigheid waarmee zij haar voer oppikt… de gratie waarmee zij haar stappen zet… de kracht die zij uitstraalt wanneer zij haar borst vooruit steekt…  fantastisch!”

“…En mijn prent dan?” Vroeg de landheer.

De tekenaar pakte een stuk houtskool uit de haard en zette in drie lijnen de kip op een vel papier en gaf de prent aan de landheer.

De landheer nam hem aan en keek ernaar. Tranen van ontroering vulden zijn ogen. Waarachtig… dit was de allermooiste prent die de landheer ooit had gezien.