100 dagen Imagro – én sneakers, én laarzen

Jarenlang heb ik op en neer gependeld tussen beide ‘werelden’. Doordeweeks thuis in Nijmegen, in het studentenhuis en de collegezaal. In het weekend thuis in het kleine Ommel, op het voetbalveld en in de varkensstal. En zo voelen beiden ook écht: Als thuis. Dat zal altijd zo zijn. Maar waarom had ik als Nijmeegse student dan vaak het gevoel me te moeten verdedigen voor de ‘boerkes’ in Brabant, om in het weekend hetzelfde te moeten doen voor die ‘stadse fratsen’ in Nijmegen?

Gas terug, armen open

Meestal kwamen dit soort opmerkingen voort uit onbegrip, zonder poging om tot begrip te komen. Bagatelliseren in plaats van begrijpen. Verwerpen in plaats van verbinden. Natuurlijk, ik vind het zelf ook lastig. Het gaat binnen de agri food en leefomgeving vaak om belangrijke en ingrijpende onderwerpen. Onderwerpen die betrekking hebben op boer, burger en alles daaromheen en dus gevoelig liggen. Hoeveel boerenverstand je er ook tegenaan mikt, zodra het dichtbij komt lopen de emoties bij iedereen hoog op.

Juist daarom denk ik dat we de voet even van het gaspedaal moeten halen. Niet inhoudelijk, maar in de manier waarop we de inhoud bespreken. Niet meteen ‘wij’ tegen ‘zij’, ‘boerkes’ en ‘stadse fratsen’. Of je er nu met een boer of student over staat te praten. Het zijn – geloof me – allemaal net mensen. Ja, veel burgers maken zich terecht zorgen om onze leefomgeving en het klimaat. En Ja, veel boeren willen én kunnen mee innoveren en verduurzamen. Maar dan moeten we elkaar wel de kans geven.

Bouwen in de modder

Want een vruchtbare toekomst met perspectief willen we allemaal. Maar voor we daar zijn hebben we nog flink wat bruggen te bouwen. Ik geloof dat we dat kunnen, door de verbinding te blijven zoeken. Door eens te proberen de ander éérst te begrijpen. Je zult zien dat je dan zelf ook beter begrepen wordt. In mijn eerste 100 dagen heb ik gemerkt dat Imagro ook zo in de wedstrijd staat; je bouwt geen brug naar een nieuw perspectief met bouwstenen van één kant. Dan blijf je vast zitten dezelfde bubbel. Juist door samen te bouwen, kom je op plekken waar nog niemand is geweest.

Ik blijf dus op zoek naar verbinding. Net als mijn mede-Imagroanen. Dat doe ik met één sneaker in de stad, en één laars in de stal. Ik zou het iedereen aan willen raden; wissel die sneakers eens in voor laarzen en vice versa. Maak een rondje door de modder, in plaats van ermee te gooien. Door in de schoenen van een ander te gaan staan kom je tot begrip, en daarmee tot die onmisbare verbinding. Pas dan komen we tot echte oplossingen. Want met en-en komen we verder dan met of-of.

Bram van Bussel

Content Creator Imagro